Zagadnienie świadczenia ekwiwalentnego za przepracowany dzień urlopu funkcjonariusza uregulowano w ustawie z dnia 14 sierpnia 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach dotyczących wsparcia służb mundurowych nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, o zmianie ustawy o Służbie Więziennej oraz niektórych innych ustaw. W art. 9 ww. ustawy, ustawodawca określił, że zmiany wprowadzone niniejszą ustawą obowiązują za okres od dnia 6 listopada 2018 r., tj. od daty opublikowania wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 30 października o sygn. akt K 7/15.
Ustawodawca ww. ustawą zmienił sposób obliczania świadczenia ekwiwalentnego za przepracowany dzień urlopu funkcjonariusza. Niemniej jednak, zmiana ta dotyczy tylko do funkcjonariuszy zwolnionych po 6 listopada 2018 r.
Co z funkcjonariuszami zwolnionymi ze służby przed 6 listopada 2018 r.?
Funkcjonariusze zwolnieni ze służby przez tym dniem nie otrzymują jednak świadczenia w wysokości 1/30 części miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami, ponieważ przepis ten został uznany za niezgodny z Konstytucją w ww. wyroku Trybunału. Trybunał uznał, że art. 115a. ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2021 r. poz. 1882 z późn. zm.) w zakresie, w jakim ustala wysokość ekwiwalentu pieniężnego za 1 dzień niewykorzystanego urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego w wymiarze 1/30 części miesięcznego uposażenia, jest niezgodny z art. 66 ust. 2 (pracownik ma prawo do określonych w ustawie dni wolnych od pracy i corocznych płatnych urlopów) w związku z art. 31 ust. 3 zdanie drugie Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Trybunał słusznie uznał, że:
„Celem art. 115a ustawy o Policji, tak samo jak analogicznych przepisów w pozostałych ustawach pragmatycznych, jest kompensacja straty poniesionej przez funkcjonariusza w wyniku niepełnego wykorzystania płatnego urlopu..”
„Celem instytucji ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop jest zrekompensowanie podmiotowi szkody, którą poniósł w wyniku niemożności realizacji urlopu.”
„Metoda obliczania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop zawarta w ustawie o Policji jest mniej korzystna niż metoda, w której czynnikiem jest liczba 1/22 lub 1/21. W konsekwencji za każdy dzień niewykorzystanego urlopu funkcjonariusz Policji otrzyma odpowiednio mniejszy ekwiwalent niż otrzymujący takie samo uposażenie zasadnicze funkcjonariusz SW czy żołnierz zawodowy.”
To, że niekonstytucyjny przepis nie obowiązuje, potwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 4 marca 2022 r. o sygn.. III SA/Kr 1318/21. Sąd stwierdził, że:
„Jak stanowi zatem przepis art. 9 ust. 1 ustawy o szczególnych rozwiązaniach ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop wypoczynkowy lub dodatkowy za okres przed dniem 6 listopada 2018 r. ustala się na zasadach wynikających z przepisów ustawy o Policji w brzmieniu obowiązującym przed dniem 6 listopada 2018 r. a nie w wysokości wynikającej z przepisów ww. ustawy. Odwołanie się przez ustawodawcę do zasad, a nie do wysokości 1/30 części miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym należnego policjantowi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym oznacza, że ustawodawca nie powtórzył niekonstytucyjnych zapisów tej ustawy, wbrew wyrokowi TK z dnia 30 października 2018 r. i nie nakazał stosowania do obliczania ekwiwalentu za niewykorzystany urlop z okresu przed 6 listopada 2018 r. (czyli sprzed daty publikacji orzeczenia TK) uregulowań, które utraciły moc w wyniku ww. wyroku.”
Należy więc uznać, że za każdy dzień niewykorzystanego urlopu funkcjonariusz powinien otrzymać 100% dziennego uposażenia, co można by uznać za pełną rekompensatę. Do sytuacji osób zwolnionych ze służby przed 6 listopada 2018 r. stosuje się przepisy ustawy wtedy obowiązujące z uwzględnieniem wyroku TK o sygn. akt K 7/15.