Nie istnieje spis enumeratywnie wskazanych wszystkich przestępstw, dotyczących funkcjonariuszy publicznych. Można znaleźć je zarówno w przepisach Kodeksu karnego, jak i w innych ustawach. Niektóre z nich mogą być popełniona wyłącznie przez urzędnika państwowego.Przestępstwa te mają charakter indywidualny, co oznacza, że mogą je popełnić tylko funkcjonariusze publiczni lub osoby uprawnione do wystawienia dokumentu, a więc także pracownicy administracji rządowej, innego organu państwowego lub samorządu terytorialnego.

Do przestępstw popełnianych przez funkcjonariuszy publicznych zaliczają się:

1. łapownictwo Stanowi ono najczęściej popełniane przez funkcjonariuszy publicznych przestępstwo. Odpowiedzialności karnej za łapownictwo podlega osoba przyjmująca korzyść majątkową w związku z pełnieniem funkcji publicznej. Do popełnienia przestępstwa wystarcza już sama obietnica przyjęcia łapówki. Funkcjonariusz publiczny podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do 8 lat. W wypadku mniejszej wagi sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do 2 lat. Kara staje się surowsza, jeśli przyjęta korzyść majątkowa jest znacznej wartości i może wynosić od 2 do 12 lat pozbawienia wolności. Warunkiem możliwości zakwalifikowania czynu jako łapownictwa jest przyjęcie korzyści majątkowej lub osobistej albo jej obietnicy w związku z pełnieniem przez sprawcę funkcji publicznej. Kodeks karny penalizuje zarówno przyjęcie korzyści majątkowej (oraz obietnicy jej przyjęcia), jak i jej wręczenie. Zabronione jest więc zarówno łapownictwo czynne jak i bierne. Funkcjonariusz publiczny odpowiada za przyjęcie korzyści majątkowej, natomiast za wręczenie korzyści majątkowej może zostać ukarany każdy.
2. poświadczenie nieprawdy Do popełnienia tego przestępstwa dochodzi w sytuacji, kiedy funkcjonariusz publiczny lub inna osoba uprawniona do wystawienia dokumentu, poświadcza w nim nieprawdę. Nieprawdziwa informacja musi znajdować się w oryginalnym dokumencie i potwierdzać okoliczności, które w rzeczywistości nie miały miejsca a mają znaczenie prawne. Sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.W każdym przypadku osobom tym trzeba jednak udowodnić, że zarzucanego im przestępstwa dopuściły się umyślnie. Tylko wówczas będą mogły zostać pociągnięte do odpowiedzialności karnej.
3. ujawnienie tajemnicy (państwowej lub służbowej) Funkcjonariusz publiczny podlega karze pozbawienia wolności do lat 3 jeśli ujawnia osobie nieuprawnionej informację niejawną o klauzuli „zastrzeżone” lub „poufne”. Dotyczy to również informacji, którą uzyskał w związku z wykonywaniem czynności służbowych, a której ujawnienie może narazić na szkodę prawnie chroniony interes.Informacje niejawne zostały zdefiniowane jako takie, których nieuprawnione ujawnienie spowodowałoby lub mogłoby spowodować szkody dla Rzeczypospolitej Polskiej albo byłoby z punktu widzenia jej interesów niekorzystne, także w trakcie ich opracowywania oraz niezależnie od formy i sposobu ich wyrażania. Obok odpowiedzialności karnej, za ujawnienie tajemnicy ustawowo chronionej, funkcjonariusz ponieść może również odpowiedzialność dyscyplinarną.
4. nadużycie funkcji Funkcjonariusz publiczny, który, przekraczając swoje uprawnienia lub nie dopełniając obowiązków, działa na szkodę interesu publicznego lub prywatnego, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Jeżeli sprawca dopuszcza się tego czynu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. Odpowiedzialność może być złagodzona w przypadku, gdy sprawca mimo że wyrządza istotną krzywdę, to działa nieumyślnie. Podlega wówczas grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Funkcjonariusz może odpowiadać za nadużycie władzy ale trzeba mu udowodnić, że nadużył jej świadomie oraz że brał pod uwagę, że wyrządzi tym szkodę. Warto podkreślić, że podlega karze również osoba, która namawia czy nakłania funkcjonariusza publicznego do przekroczenia uprawnień