Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie w wyroku z dnia 25 stycznia 2023 r. (III SA/Kr 1141/22) zajął się sprawą zawieszenia w czynnościach służbowych funkcjonariusz straży pożarnej

Komendant Powiatowy PSP zawiesił w czynnościach służbowych skarżącego po uzyskaniu informacji od Prokuratury Okręgowej o toczącym się przeciwko niemu postępowaniu, w sprawie o przestępstwo umyślne z oskarżenia publicznego (tj. o czyn art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałania narkomanii). W toku tego postępowania skarżącemu postawiono zarzuty posiadania środka odurzającego w postawi ziela konopi innych niż włókniste w ilości niemniejszej niż 25 gramów, o wartości 1000 zł. Zastosowano również środki zapobiegawcze w postaci poręczenia majątkowego oraz dozoru policyjnego m.in. z zakazem opuszczania kraju.

Na skutek skargi funkcjonariusza decyzja o przedłużenia zawieszeniu została uchylona.

Sąd orzekł, że ochrona dobra służby w związku z potrzebą ochrony zaufania obywateli, jakie pokładają oni w funkcjonariuszach, nie powinna iść za daleko. Stąd konieczny jest bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy zarzuconym funkcjonariuszowi czynem zabronionym, a ochroną dobra służby. Aby ten związek przyczynowo-skutkowy istniał, sam zarzucany czyn zabroniony musi być albo związany z wykonywaniem obowiązków służbowych, albo zostać popełniony w czasie pełnienia służby. W takiej bowiem tylko sytuacji dalsze wykonywanie przez funkcjonariusza czynności służbowych godzi w dobro służby i zaufanie obywateli do funkcjonariuszy danej formacji. Co więcej, należy także uwzględniać charakter danej formacji i cele jej powołania.