Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 stycznia 2022 r. (III OSK 4872/21) Istnienie przesłanki „ważnej potrzeby służby” musi być rozważane na tle stanu faktycznego określonej sprawy. Niezbędne jest przy tym wykazanie realnie istniejącej przyczyny lub szeregu okoliczności czy zdarzeń świadczących łącznie o tym, że przeniesienie funkcjonariusza było konieczne. Decyzja o przeniesieniu z urzędu do pełnienia służby wymaga wykazania przyczyn uzasadniających takie przeniesienie. Przyczyny te to konkretnie sprecyzowane względy służbowe, ale wyłącznie te, które należy ocenić jako ważne (wyrok NSA z 6 września 2013 r., sygn. akt I OSK 1309/13), a zatem koniecznym jest wykazanie, że po pierwsze, istnieje co najmniej jeden czynnik powodujący, że funkcjonariusza należy przenieść do pełnienia służby w innej jednostce organizacyjnej, a po drugie, należy wykazać, że powód przeniesienia jest istotny dla realizacji przez Służbę Więzienną określonych w. art. 2 ustawy o Służbie Więziennej zadań, do których wykonywania jest powołana ta służba mundurowa. Za takie przyczyny orzecznictwo uważa m.in. względy służbowe wymuszone potrzebami kadrowymi Służby Więziennej związanymi z koniecznością zapewnienia sprawnego (prawidłowego) funkcjonowania nowo utworzonej jednostki organizacyjnej Służby Więziennej, jak i efektywnego wykorzystania posiadanych etatów, co odpowiada intencjom prawodawcy w zakresie ochrony interesu służby i nie można tego rodzaju działań postrzegać w kategoriach łamania zasad procedury administracyjnej (wyrok NSA z 6 września 2013 r. sygn. akt I OSK 1309/13) lub konieczność pokrycia braków kadrowych w jednostkach Służby Więziennej (ww. wyrok NSA z 19 maja 2011 r. sygn. akt I OSK 301/11).